House of Lords (Hogerhuis)

De laatste tijd wordt meer en meer gesproken over afschaffing van de Eerste Kamer. Deze zou ouderwets zijn, niet echt democratisch gekozen en zou alleen maar een deel van het werk van de Tweede Kamer over doen.
In dezelfde periode viel mij een artikel op in de Volkskrant van 21 april 2011 over the House of Lords door Gert-Jan van Teeffelen. Hoofdmoot van het artikel was de verwachting dat David Cameron, de premier, een grrot aantal mensen uit het (politieke) leven in de adelstand zou laten verheffen om de heersende meerderheid van Labour te vervangen door een meerderheid van de Tories.
Mijn interesse was gewekt, het klinkt allemaal weinig democratisch in de oren. En dat voor de oudste democratie in de wereld.
Ik ben dus maar eens gaan vergelijken.

Allereerst onze Eerste Kamer
Ze stamt van 24 augustus 1815 toen België officieel aan de Nederlanden werd toegevoegd. Doel was de vestiging van een sterke staat om een eventuele nieuwe aanval vanuit Frankrijk (Napoleon) het hoofd te kunnen bieden.Dit maakte een nieuwe grondwet noodzakelijk. Het parlement van 55 leden werd toen gesplitst in een Eerste en een Tweede Kamer. Dit om de Belgen om te krijgen voor goedkeuring van de nieuwe staat.

Tot 1956 bestond onze Senaat uit 50 leden, daarna zoals bekend mag zijn uit 75.
Tot 1948 benoemde de Koning de leden voor het leven, daarna ontstond het huidige stelsel: eens in de 4 jaar kiezen de leden van Provinciale Staten de leden van de Eerste Kamer.
De leden komen eens per week, op dinsdag, bijeen.
Er worden wetsvoorstellen, die aangenomen zijn door de Tweede Kamer getoetst. Het is dan aan de Eerste Kamer om het voorstel te accepteren of te weigeren. En het is mogelijk om de betrokken minister te verzoeken een aanvulling te doen (novelle).

House Of Lords
Dit is een veel ingewikkelder verhaal.
De allereerste bijeenkomst die iets weg had van een parlement was al in 1295.
Maar vanaf de 14e eeuw wordt er geregeld vergaderd door The House of Lords. Eerst voor Engeland en vanaf 1706 voor Groot-Brittannië.
De leden hebben zitting op basis van hun erfelijke adellijke titel, benoeming door de Vorst of vanwege een zware positie binnen de Anglicaanse kerk.
De laatste groep bestaat momenteel uit 26 hogere bisschoppen van die kerk, de zogenaamde Lords Spiritual.
De Lords Temporal worden benoemd door de Vorst op voordracht van de regering.

In de oude tijd hadden alle Lords Temporal zitting vanwege hun erfelijke titel. Hier is in 2011 een eind aan gekomen. De leden die vanwege hun erfelijke titel zitting hadden, mogen nu 90 van hen kiezen in het Hogerhuis. Momenteel hebben nog 2 van deze mensen een hoge functie binnen het Huis. Zij worden niet in de telling meegenomen.
De meeste leden zijn tegenwoordig Life Peers. Dit zijn mensen die door de Vorst in de adelstand zijn verheven op voordracht van de regering. Dit kunnen mensen uit de politiek zijn, maar ook mensen die zich verdienstelijk hebben gemaakt in het maatschappelijk leven. Deze mensen zijn benoemd voor het leven.

Er is geen maximum aan het aantal leden. Het zijn er nu 830, waarvan er 38 nooit aanwezig zijn. Ze zijn met permissie (tijdelijk) afwezig. Leden dienen ouder dan 21 jaar te zijn en vanaf 1958 mogen ook vrouwen zitting hebben.
Heel soms levert the House of Lords een minister, zo'n afgevaardigde laat zich verkiezen in the House of Commons en vertrekt.
De macht is maar zeer beperkt; wetsvoorstellen worden nog eens getoetst, meestal in commissies.
Er mag 60 dagen over gedaan worden en behandeling mag ook maar beperkt worden aangehouden.
Het Hogerhuis heeft niets te vertellen over wetsvoorstellen die over financiën gaan.

Tot 2009 had het Hogerhuis nog een functie die overeen komt met die van onze Hoge Raad: hoogste beroepsmogelijkheid in de rechtspraak. Ook in de UK is er daarna een Supreme Court, net als bij ons.

Verder is opvallend dat voor een stemming maar slechts 3 leden aanwezig hoeven te zijn. Voor wetsvoorstellen is dat 30. Je vraagt je af wat de rest aan het doen is!

Een overzicht van politieke richtingen laat zien dat Labour de grootste groep vormt, dan volgen de Tories en dan onafhankelijken. Deze zijn met twee maal zoveel aanwezig als de Liberaal Democraten.
David Cameron zou het aantal Tories even zo groot willen maken als het aantal Labour-leden.

Inmiddels wordt heel voorzichtig geopperd dat het ook in de UK anders kan. Er wordt door Labour gesteld dat een Senaat met 300 gekozen leden prima zou kunnen werken.

Ik ben benieuwd!
==============================================================

Excuses van de regering (een vergelijking tussen Nederland en de U.K.)

"Sorry seems to be the hardest word" zong Elton John in 1976. Het gaat nog steeds op en dan niet alleen voor de gewone man. Regeringen hebben het er vaak ook heel erg moeilijk mee.
Ik had het idee dat de Nederlandse regering hier moeilijker mee omgaat dan de Britse. Ik heb eens rondgesnuffeld en ik kom tot de conclusie dat ik gelijk heb. Meestal is de drijfveer om geen excuses voor onrecht aan te bieden de te verwachten claims tot schadevergoeding.
Een klein overzicht; we beginnen met Nederland.

27 januari 2000
Wim Kok weigert excuses aan te bieden aan joden en hun nabestaanden wegens de slechte behandeling die hun ten deel viel na terugkeer uit de concentratiekampen in Nederland.

8 april 2010
Selma Wijnberg, één van de 18 Nederlandse Joodse overlevenden van vernietigingskamp Sobibor krijgt officiele excuses en wordt geridderd. De regering van Jan Peter Balkenende beziet dit dus anders dan die van Wim Kok.
Zij kwam getrouwd met een Pool terug in Nederland en werd bedreigd met uitzetting. Wegens haar huwelijk zou ze geen Nederlander meer zijn. In verband met de vervelende ervaringen met de Nederlandse overheid is ze met haar man vertrokken naar Israel en later naar de Verenigde Staten.

13 juli 2010
Nederland besluit geen excuses aan te bieden voor verantwoordelijkheid voor het uitmoorden van 8.000 moslim-mannen uit Srebrenica. Inmiddels heeft Servië wel officiële excuses aangeboden. Niet zo gek natuurlijk, het waren immers Servische militairen die de moorden hebben uitgevoerd.

4 november 2010
Nabestaanden vragen Nederland excuses aan te bieden voor het vermoorden van de mannelijke bevolking van het dorp Rawagede op Java op 9 december 1947. Militairen die ingezet waren in de politionele actie waren op zoek naar een terrorist (vrijheidsstrijder). De regering blijft bij haar standpunt van 8 september 2008 en mei 2010: de zaak is verjaard.

1 juli 2013
Op die dag zal het 150 jaar geleden zijn dat de slavernij officieel werd afgeschaft. Volgens velen zou het Nederland sieren om op die dag (of ervoor) excuses voor haar bemoeienis met de slavernij uit te spreken.
Het lijkt er niets op dat de regering hiertoe zal overgaan. De vrees voor een tsunami aan verzoeken om schadeloosstellingen is groot.

Dan klinkt het lijstje van Groot-Brittannië toch anders:
29 september 2004
Tony Blair biedt halfslachtige excuses aan voor het onder foutieve gronden binnenvallen van Irak. Er is 18 maanden gezocht naar de vermeende massavernietigingswapens dit Saddam Hussein tot zijn beschikking zou hebben en er is niets gevonden wat er maar op lijkt.
De families van omgekomen Britse soldaten hebben hem hartstochtelijk uitgejouwd. Het ontgaat ze volkomen waarom hun zonen en broers de dood zijn ingejaagd.

10 februari 2005
Tony Blair maakt excuses tegenover de Guildford Four en de Maguire Seven. Deze 11 Noord-Ieren hebben lange jaren in de gevangenis gezeten op beschuldiging van terroristische daden in Ulster. Al heel lang was duidelijk dat deze mannen er niets mee van doen hadden, uiteindelijk werden ze toch vrij gelaten.

27 november 2006
Tony Blair heeft veel "verdriet" over de slavenhandel. Excuses maken is er niet bij.
Waarschijnlijk speelt ook hier de vrees voor schadevergoedingen een grote rol.

14 maart 2009
David Cameron biedt de bevolking van de U.K. zijn excuses aan wegens het (te) laat onderkennen van de economische crisis. Eigenlijk was dit meer een soort natrappen naar zijn voorganger Gordon Brown. De crisis begon immers al toen deze nog premier was.

15 juni 2010
David Cameron biedt excuses aan voor het doodschieten van 13 demonstranten in Derry in Ulster op Bloody Sunday door politie en leger. Deze dag viel op 30 januari 1972. (In Nederland is dit blijven "hangen" door het befaamde lied van U2.)

5 april 2011
David Cameron erkent dat de problemen tussen India en Pakistan over Kasjmir te danken zijn aan de afwikkeling van het Britis Empire. Excuses maakt hij nog net niet.
Maar het valt vrij slecht in de UK. Eerder noemde hij zijn land de "junior partner" van de USA in de oorlog.
Men vindt dat hij zijn land kleineert in het buitenland en roept hem op om eerst maar eens orde op zaken te stellen in eigen land. Bijvoorbeeld inzake de problemen rond de studenten.

Het laatste laat zien dat de bevolking van een land ook niet altijd verrukt zal zijn met het aanbieden van excuses door zijn land.
Zo zouden ons land en de UK op hun beurt graag IJsland excuses horen maken in verband met Icesave.
Ook dit zal niet snel gebeuren. Het zou automatisch een betalingsverplichting met zich meebrengen aan de gedupeerde Britse en Nederlandse spaarder.

Ik ben zelf erg benieuwd hoe de Nederlandse en de Britse regering zal omspringen met de vraag of er excuses zullen komen voor de behandeling van de slaven. We zullen zien...

=================================================================

Reizen met de rolstoel voor beginners

We moeten en willen weer eens naar Engeland. Omdat lopen en dan vooral traplopen mijn vrouw een beetje te zwaar wordt wegens haar ziekte, besluiten we om het reizen met een rolstoel in het openbaar vervoer uit te testen.

We hadden vooraf vooral negatieve vooroordelen over het Britse railvervoer. Heel veel stations zijn immers een beetje middeleeuws qua inrichting en als er al eens een lift of roltrap is, dan is een bordje "Defect" niet ver weg.

Met de bus in Nederland gaat prima, de lift in Amersfoort is perfect.

De deur naar de voor de roelstoel geschikte coupé is niet moeilijk te vinden. In Amersfoort hebben we alle tijd om uit te zoeken hoe te handelen. 

De rolstoel moet opgevouwen en tegen de wand gezet. Het lijkt niet helemaal logisch: hierdoor worden twee zitplaatsen onbeschikbaar gemaakt. Maar we zijn ,(gewezen) ambtenaren als we zijn, volgzaam en doen wat er staat. En we gaan op weg! 

In Utrecht aangekomen blijkt ons gevoel toch te kloppen. Het stroomt vol, logisch want het is 6 uur 's-avonds en al heel snel zijn alle beschikbare zitplaatsen bezet en staan er al al aardig wat mensen. Een aantal kijkt spijtig naar de geblokkeerde plaatsen. Een man komt terug lopen en eist dat we de rolstoel anders zetten. Hij zegt dat hij rugpatient is en hij MOET zitten. De rolstoel wordt daarom dwars gezet en steekt nu vervaarlijk het gangpad op. Tussen Utrecht en Rotterdam Centraal wordt het daarom een soort horden lopen voor passanten. Wij kijken zelf erg onschuldig uit het raam als er mensen over de rolstoel struikelen, de man leest. 

In Rotterdam wijst één van de bouwvakkers ons waar de lift is. (Inmiddels zijn ze volgens mij al 10 jaar aan het verbouwen.) Het is helemaal aan het eind van het perron.

En niet te herkennen als lift. Het is een dienstlift waar uitdrukkelijk bij vermeld staat dat gebruik alleen is toegestaan met bijstand van een NS-medewerker. 

Deze is echter nergens te bekennen.

We besluiten om brutaalweg zelf de lift te bedienen. De lelijke afgebladderde zware deur zwaait vervaarlijk open als je hem open trekt. Sluiten moet ook met de hand. Hij schokt en bonkt een beetje, maar we belanden toch echt in de spelonken van het station. Aanwijzingen zijn er verder niet. We besluiten op goed geluk naar het andere eind van de vochtige ruimte te lopen. Er zijn meerdere van die lelijke deuren; het zullen vast allemaal liften zijn. Wij gokken er op dat de laatste ons naar perron 1 zal brengen. Het klopt ook nog!

In de Sprinter  naar Hoek van Holland is een coupé gereserveerd voor rolstoelen en fietsen. Dit werkt prima. We zitten zelfs niemand in de weg.

Op en af de ferry naar Harwich blijkt totaal geen probleem te zijn.

De trein naar Manning Tree, waar we over moeten stappen evenmin, het is een soort Sprinter maar dan met toilet. Daar zijn de Britten dus minder zuinig in!

Op het station van Manning Tree verwachten we problemen: we moeten van het ene naar het andere perron.

Maar twee spoorwegmedewerkers snellen meteen op ons af. Er zijn twee oplossingen: zo'n beetje het station uit lopen en het spoor oversteken, of het tunneltje nemen naar het andere perron. We besluiten het tunneltje te nemen en één van de mannen pakt ongevraagd de rolstoel op en sjouwt hem voor ons naar het andere perron. Mijn vrouw kan dit stukje traplopen gelukkig nog wel aan.

Op het perron geeft de vriendelijke man ons wat aanwijzingen. We moeten de eerste klas in voor een zitplaats met de rolstoel. Hij wil ons daarmee ook wel even helpen. Zo te horen moeten we dit zelf aan kunnen, we bedanken hem daarom voor alles en laten hem gaan.

Als de trein arriveert, blijkt zijn verhaal te kloppen.

De heenreis verloopt kortom prima!

Twee weken later gaan we terug. 

In Engeland en op de ferry verloopt alles wederom perfect.

Ook de Sprinter van Hoek van Holland naar Rotterdam Centraal levert geen problemen op. Zelfs een overvolle trein met veel fietsen in de coupé mag de pret niet drukken.

Op station Rotterdam Centraal weten we dus inmiddels waar de lift zich bevindt. Samen met 2 gezinnen met kinderwagens lopen we er naar toe. 

Al mijn drukken op de knop van de lift mag niet baten: de lift komt niet. Één van de moeders drukt ook nog een keer: niets!

"Iemand heeft de liftdeur niet dichtgedaan beneden.", denkt ze. Waarschijnlijk heeft ze ervaring.

Mismoedig lopen ze weg. Hardnekkig druk ik nog een paar keer op de knop. Dat helpt natuurlijk niets.

We moeten dus met rolstoel en al de trap zien af te komen.

Mijn vrouw is toch wat moe, het traplopen gaat een stuk moeilijker. En ik merk dat mijn rug niet wil wat ik wil, hijgend komen we aan in de voetgangerstunnel. Hier zijn wel voldoende aanwijzingen en we lopen naar het andere eind. Onderweg komen we een NS-beambte tegen. Die bekijkt ons goed en ik kan hem bijna horen denken "Jullie hebben straks een probleem". Hij besluit om het niet zijn probleem te laten worden en loopt gauw door.

De trap op kost ons twee keer zoveel tijd als het afdalen. Maar we redden het en uitgeput maar voldaan wachten we op de trein naar Amersfoort.

We hebben nu dus prima vergelijkingsmateriaal tussen de UK en Nederland.

Materieel is het in Nederland normaal gesproken beter, maar de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Britten is onovertroffen!

=====================================================================

Even regelen in Engeland

Deze ochtend dachten we goed te kunnen besteden.
Even wat dingetjes regelen.
En ja prima, mijn vrouw had haar meeste bankzaken vrij snel op orde.
Het blijft mij evenwel een raadsel hoe ze op haar pagina on line kan komen bij de bank.
De Engelse bank is overgenomen door een Spaanse bank.
Om op de site te komen heeft ze een wachtwoord nodig, veiligheid ingebouwd door die bank.
Dat klinkt logisch.
Minder logisch is dat ze nooit een wachtwoord heeft ingevoerd en evenmin heeft doorgekregen van die bank.
Om de controle over de eigen pagina terug te krijgen, moet je de boel resetten.
Dit kan alleen telefonisch.
Telefonisch contact met de bank om op de site te komen is dus mogelijk.
Heeft ze alleen het wachtwoord voor nodig...

Het is mijn bedoeling om binnen een paar jaar in Engeland te gaan wonen.
Daarom wil ik een rekening openen bij de bank.
Dan ik mijn zaken in Nederland verkopen en het geld op die rekening storten.
Met dat geld kan ik dan wat dingen in Engeland kopen.
Klinkt logisch, dit vindt ook de bankmedewerker en geeft me een folder.
Hij begint wat op de pc te tikken.
Ik lees de folder met de voorwaarden voor het openen van een rekening.
Voorwaarde 2: de persoon moet gevestigd zijn in de UK.
Ik lees het hardop voor en de bankmedewerker springt op.
Hij gaat navraag doen en verlaat daarom de spreekkamer.
Even later komt hij terug.
En ja hoor: ik kan pas een rekening openen als ik in Engeland gevestigd ben.
Waar kan ik dan mijn geld storten?
Het is niet het probleem van de bankmedewerker...

Op naar het gemeentehuis.
Mijn vrouw heeft al jaren een invalidekaart en kan daarmee gratis met de bus in Engeland.
Gisteren heeft een oplettende buschauffeur er ons attent op gemaakt, dat er een sticker op de kaart kan worden verkregen. Dan kan er een begeleider (de rolstoelduwer dus) gratis mee. Dit geldt al zolang als de kaart bestaat. Men heeft het echter nooit aan mijn vrouw verteld.
Maar nu gaan we het dus alsnog regelen.
In het gemeentehuis krijg je dus eerst een studie: welk soort nummer moet je trekken? Het blijkt letter E te zijn en we krijgen nummer 919.
Wat een geluk, nummer 918 is net aan de beurt en is zelfs meteen klaar.
Op naar loket 7.
De ambtenaar is zeer vriendelijk, maar kan zijn verhaal ook kort houden.
We kunnen een aangepaste kaart krijgen en die kan hij opsturen.
Dit duurt een week tot tien dagen. Het is vandaag 28 maart 2011.
Op 1 april 2011 heeft de gemeente geen zeggenschap meer over buszaken. Voortaan wordt dit door de county (zeg maar provincie) geregeld. De county heeft de sticker per 1 april 2011 afgeschaft.
Onze dank ten opzichte van de ambtenaar is groot.
Scheldend op Tories en LibDems verlaten we het gemeentehuis.
==============================================================

Census (Volkstelling)

Even moest ik aan het bijbelse verhaal denken over de geboorte van Jezus. Het begint allemaal met een volkstelling die zal plaatsvinden en waarvoor Jozef en Maria naar Bethlehem moeten.

Vandaag lag er een dikke envelop in onze brievenbus. Geen vette prijs in een loterij of een catalogus voor modieuze dameskleding maar een vragenlijst van de regering. De Census 2011.

Eens in de 10 jaar blijken de koppen hier geteld te worden en probeert de overheid informatie te krijgen over de meest uiteenlopende persoonlijke zaken. Dit zou de planning van voorzieningen moeten vergemakkelijken.
Het invullen is geen vrijblijvende gebeurtenis, maar een wettelijke verplichting. Het niet invullen van de vragenlijst levert een boete op van 1.000 pond sterling en een strafblad.
De gegevens die verstrekt worden, blijven 100 jaar beschouwd als vertrouwelijke informatie.
Bij het lezen van sommige vragen gingen mijn wenkbrauwen voelbaar omhoog.

Wat te denken van vraag 16
A. Blanken
Geef zo goed mogelijk aan bij welke groep u behoort:
- Engels/Welsh/Schots/Noord-Iers/Brits
- Zigeuner of Ierse rondtrekker
- Een ander blanke herkomst

En dan zijn B voor mensen van gemengde afkomst, C voor Aziaten, D voor zwarten en E.voor overige (o.a.Arabieren).
Het doet me sterk denken aan het oude Zuid-Afrika, van voor Nelson Mandela's vrijlating.

Vraag 17 is weggelaten. Zou deze vraag zelfs voor de redactie te erg zijn geweest?

Veel vragen gaan over (vroeger) werk en genoten opleidingen. Zou men proberen links te leggen tussen bepaalde beroepen en de kans op invaliditeit? Je kan er alleen maar naar gissen.

Ronduit nieuwsgierig komen vragen over betreffende geloof en wie er op de dag van invulling (27 maart 2011) als visite in het huis aanwezig is.

Ik kan me de laatste volkstelling in Nederland niet meer voor de geest halen. Er staat me iets bij van studenten die de deuren langsgingen om info te verzamelen. Reuze benieuwd ben ik naar volgende onderzoeken.
Zou de U.K. een voorbeeld kunnen zijn op dit punt?

====================================================================
Een link:http://2011.census.gov.uk/My-census/Frequently-asked-questions

Uit het Lagerhuis stappen

In het nieuw kwam ik een heel apart bericht tegen.
Gerry Adams wilde uit het Lagerhuis stappen omdat hij in het Ierse parlement, de Dail zitting wil nemen.

Hij is lid van Sinn Fein en was voor deze partij lid van het parlement van Noord-Ierland en de UK.
Hij is niet bepaald koningsgezind, zeker geen fan van het Britse Koninkrijk. Jarenlang is hij ervan verdacht een lid te zijn geweest van de IRA, door zeer velen gezien als een terroristische organisatie.
Met een briefje dacht hij ervan af te zijn.


Maar het vreemde is dat het in de UK verboden is om uit het parlement te stappen. Hier is al eeuwen geleden een juridische spitsvondigheid voor gevonden. Als je benoemd wordt in een "office of profit under the crown", zeg maar een kantoor dat de koningin profijt verschaft, dan mag je officieel niet meer in het Lagerhuis zitten.
Een parlementslid moet onafhankelijk zijn en als hij in dienst is van de koningin, is hij dat niet meer.
Gerry Adams werd benoemd tot Crown Steward and Bailiff of the Manor of Northstead en zodoende kon hij dus toch vertrekken.


Een blik in Wikipedia leert dat er twee functies zijn om van je zetel in het Lagerhuis af te komen:

• Crown Steward and Bailiff of the three Chiltern Hundreds of Stoke, Desborough and Burnham
• Crown Steward and Bailiff of the Manor of Northstead

Prachtige titels! En ze leveren niets op.

John Pitt was in 1751 de eerste die gebruik maakte van de eerste titel.

Patrick Chalmers was in april 1842 de eerste die de tweede titel mocht gebruiken.

In theorie kan geweigerd worden. Dit is zelden gebeurd. De laatste keer overkwam dit Burggraaf Chelsea in 1842.

En het vreemde is dat dit alles pas in 1975 bij wet is geregeld.

Zodoende moest dus de koningin eraan te passen komen om Gerry Adams zijn zin te geven.

Een wonderlijke gang van zaken!

===============================================================

Een nieuwe bliksemafleider?

De onrust in de Noord-Afrikaanse landen doet bijna vergeten dat er ook in West-Europa heftig gedemonstreerd wordt. De niets-ontziende bezuinigingsdrift van de rechtse regeringen die nu bijna overal in het zadel zitten, roepen felle reacties op. De UK geeft voor mij hierbij het voorbeeld.
De studenten zijn laaiend geworden nadat het parlement de wijzigingen in het collegegeld heeft geaccepteerd. Vooral de Lib-Dems van Clegg moeten het hierbij ontgelden. Niet zo verwonderlijk als je in de verkiezingstijd verkondigt dat je dit soort dingen niet zal accepteren en het vervolgens overduidelijk steunt.
De kosten van een jaar studie zijn verdrievoudigd en kunnen dus oplopen tot 9.000 pond.

Bij de eerste demonstratie op 10 november 2010 was het de 18 jarige Edward Woollard die de aandacht op zich vestigde. Hij liet een brandblusser vallen vanaf het dak van het hoofdkwartier van de Conservatieve Partij. De rechtse pers (Sky-tv van Rupert Murdoch) was er als de kippen bij en organiseerde zo'n beetje een openbare jachtpartij. Als je de beelden ziet - je kon het gewoon niet ontgaan zoveel is het vertoond - dan bekruipt mij het gevoel dat hij de blusser liet vallen uit puur lijfsbehoud. Hij werd bijna zelf van het dak geduwd door mede-demonstranten en wilde zich aan de reling vastgrijpen. Maar hij is zover gekregen dat hij heeft bekend. Hij is veroordeeld tot 2 jaar en 8 maanden gevangenisstraf.

Bij een demonstratie op 9 december 2010 raakte een auto, waarin Prins Charles en zijn vrouw Camilla zaten, verstrikt in het gewoel van de demonstratie. Het was goed duidelijk dat ze er in zaten. De Rolls Royce uit 1977 heeft hele grote ramen. In eerste instantie ontstond er een discussie tussen Prins en demonstranten. Maar de situatie werd allengs grimmiger. De auto kwam maar stapvoets vooruit en sommige demonstranten begonnen te gooien met van alles en nog wat. Van flessen, blikken verf tot prullenbakken. Prins Charles en Camilla kwamen er uiteindelijk toch doorheen. De schade bleef beperkt tot wat deuken in de auto en een raam met een ster. Het stel zelf sprak naderhand erg laconiek over de gebeurtenissen met een aantal bekende popartiesten. Het doel van de rit was namelijk een liefdadigheidsconcert.

Er is nu bekend geworden dat de 21-jarige Charlie Gilmore, de (stief-)zoon van David Gilmore (lid van Pink Floyd), ook een prullenbak op de auto heeft gegooid. Hij is inmiddels in staat van beschuldiging gesteld.

Het "kwaad" heeft dus opnieuw een gezicht en een naam gekregen. Er zullen waarschijnlijk discussies komen of hij normaal of strenger moet worden gestraft. Wellicht wil men een voorbeeld stellen.
De studenten hebben al verkondigd dat dit allemaal nog maar het begin is...