The Castle stamt uit de tijd van Willem van Normandië, ook wel de Willem de Veroveraar genoemd. Men gaat ervan uit dat het kasteel is afgebouwd in 1067 op last van deze Willem. Hij had behoefte aan een stevige basis om de streek onder controle te houden. Het is het enige fort in East Anglia.
Het was vanaf de bushalte een hele klim onderwijl de rolstoel duwend. Redelijk buiten adem kwam ik met een lachende Sarah aan bij de ingang. De pret was zo groot, omdat er dus een lift is die je keurig naar de ingang brengt, bijna vanaf de bushalte. Hij was redelijk nieuw, dus zullen we maar geloven dat Sarah er niets van wist.
Er zijn twee gedeelten, een aanbouw die is ingericht als museum en expositie-ruimte en het kasteel zelf.
We hebben eerst het museum bekeken, de expositie was over de regeringsperiode van Elizabeth ll in foto's.
We zijn beiden niet van die royalisten en zijn half langs de foto's gerend. Één foto viel me op: Elizabeth in 1942, in een kolonels-uniform, genomen in het Windsor-paleis. Ik denk niet dat de Duitsers veel van de inbreng van deze kolonel gemerkt hebben. Maar iedereen kent dit soort foto's, alle leden van koninklijke families staan op deze manier op foto's. Het doet me altijd een beetje aan operette denken.
De schilderijen waren interessant, veel Engels werk uit de 18e en 19e eeuw, maar ik zag warempel ook een schilderij van Breughel en een aantal uit de Hollandse School.
Terwijl ik fotografeerde zag ik een bord: verboden te fotograferen. Oeps!
Een vrij groot gedeelte van het gebouw staat vol met porselein. Ik heb daar nooit zoveel mee, honderd theepotten op een rij en wat ander servies.
Een beetje misplaatst vond ik het Egyptische deel, ik vroeg me eigenlijk af wat dit hier te zoeken had.
De geschiedenis van East Anglia vond ik daarentegen wel weer heel interessant. Het is hier een komen en gaan geweest van allerlei volksstammen. En het verhaal van Koningin Boudica van de Iceni's kende ik niet.
De Iceni's werden door de Romeinen opgenomen in hun rijk zonder dat ze verslagen waren. De Iceni's vonden het best zolang ze met rust werden gelaten. Onder hun Koning Prasutagus ging dat prima. Maar toen hij overleed veranderde dit. Keizer Nero veranderde de spelregels. Op een gegeven moment eisten de Romeinen dat alle onderworpen stammen in wat nu Anglia is hun wapens zouden inleveren. Dit pikten de Iceni's niet en ze kwamen in opstand.
De weduwe van de Koning, Boudica werd gevangen genomen en gegeseld, haar dochters werden door Romeinse soldaten misbruikt. Koningin Boudica ging de opstand leidden en de Iceni's verwoestten wat nu Colchester en London heet. Ze overschatten daarna hun kracht en vielen het veel beter georganiseerde Romeinse leger aan. Ze werden verpletterend verslagen en Boudica pleegde zelfmoord om uit handen van de Romeinen te blijven.
Tot zover een stukje geschiedenis dat ik niet kende. Het verhaal van Koningin Boudica wordt veel gebruikt in de schilderkunst, vooral in de renaissance. En Henry Purcell, één van Engelands meest bekende componisten componeerde in 1695 een stuk over haar. Ook in de moderne tijd wordt het verhaal gebruikt, bijvoorbeeld door de bekende zangeres Enya.
Op naar het kasteel zelf, het viel me een beetje tegen. We kwamen eerst in een grote open ruimte met veel nissen en smalle trappen tegen de muren, veel gericht op expressie voor kinderen. Ze kunnen er tekeningen maken, knutselen en op een troon zitten met een papieren kroon op hun hoofd.
De kerkers waren fel verlicht, met lelijke poppen die gevangenen verbeelden en een uitleg hoe het gebouw was gebouwd. Dat de wit-gele stenen uit Noord-Frankrijk kwamen vermoedde ik al.
Tijd om naar een verfrissing te zoeken. En deze keer hebben we uiteraard wel de lift gebruikt. Toen we uit de lift kwamen, waren we nog even getuige van een weinig verheffend schouwspel. Drie mannen hadden hevige ruzie en gingen elkaar te lijf met als wapens: een ijzeren staaf, een soort pitbull en twee fietsen. We kunnen het resultaat niet vertellen, zijn er als een haas vandoor gegaan.
Op het smalle terras van The Gardener's Arms kwamen we tot rust achter een welverdiende pint.
Sarah raade me nog aan om even op de andere kant van het uithangbord van de pub te kijken.
De pub heeft een andere naam gekregen: The Murderers.
==============================================
