Doodslag?

   Metaalbewerker Thomas Crompton (39) doodde 11 juni 2012 zijn vrouw Angela toen ze ruzie kregen tijdens het behangen in hun woning in Arminghall, vlakbij Norwich. Vandaag 25 januari 2013 is hij veroordeeld wegens doodslag en kreeg een straf opgelegd van 7,5 jaar gevangenisstraf.

                                                      Thomas Crompton

   De familie van Angela Phillips bleef ontdaan achter na het vonnis. Ze stellen dat het wel leek of Angela terecht stond. Er werd gewezen op haar instabiele karakter en op het feit dat Thomas Crompton geen strafblad had. Doodslag vinden ze belachelijk; dit is moord, stellen ze.

                                          Angela Phillips

   Crompton heeft eerst geprobeerd haar te wurgen en heeft haar toen ze bewusteloos op de grond lag driemaal met een hamer op haar hoofd geslagen. Ze is nog wel naar het ziekenhuis overgebracht, maar overleed twee dagen later. Volgens de artsen had niemand de slagen met de hamer kunnen overleven.

                                                     Het huis in Arminghall

   De rechter oordeelde dat Crompton, die bekend heeft, schuldig is aan doodslag en dat hij de rest van zijn leven met de schuld zal moeten leven dat hij zoveel ellende aan de familie heeft bezorgd. Angela laat 3 kinderen na.
=========================================================

Zijn fietsers vogelvrij in de UK?

Hoewel ik in Nederland bijna alles op de fiets deed, heb ik me tijdens mijn verblijf in de UK niet meer op mijn stalen ros gewaagd. (Mijn trouwe tweewieler is wel meeverhuisd naar Norwich.) Oorzaak is niet alleen dat de wegen wel even anders zijn: waar het in Nederland overwegend vlak is, is een vlak stuk terrein in de UK vrij zeldzaam.
In Nederland hebben we meestal te maken met keurige fietspaden, hier in de UK bestaan deze nauwelijks.
Erg veilig komt het niet over als je de fietsers hier ziet. Meestal met een valhelm op en een fluorescerend hesje over de normale kleding.
Op kruisingen kan je vaak voorsorteer-vakken voor fietsers midden op de weg aantreffen, hetgeen mij niet echt veilig lijkt.

                                                   Wij op de fiets in Amersfoort

Ik heb eenmaal gefietst hier op een geleende fiets en moest constant bijremmen op de heenweg (heuvelaf)  en op de terugweg moest ik van de fiets. Mijn conditie is echt niet zo slecht, maar met iemand achterop de fiets is het klimmen niet te doen.
Mij viel ook op dat er van enig voorrang verlenen aan fietsers geen sprake is. Ik heb doodsangsten doorstaan en mezelf voorgenomen van het fietsen geen gewoonte te maken.

                                         Taxi's in Norwich

Fietsers zijn in de UK bij automobilisten niet erg populair, om het positief uit te drukken. Ze zijn maar lastig en rijden steeds in de weg. Vooral taxi-chauffeurs schelden constant op de aanwezigheid van fietsers.
Ik was al met al dan ook niet verbaasd om het volgende artikel aan te treffen in The Guardian:
http://www.guardian.co.uk/uk/2013/jan/18/taxi-driver-fined-cyclists-death

                                                Slachtoffer Tom Ridgway

In het kort:
Juni 2012: Taxi-chauffeur Ichhpal Bharma (54) botst tegen fietsende student Tom Ridgway (20) en sleurt hem 90 meter op de motorkap mee om daarna op een boom te knallen. De oorzaak van de dood van de student was niet exact vast te stellen. Bharma erkende voor de rechter dat hij niet zorgvuldig en oplettend genoeg had gereden. Na het voorval had hij vrijwillig zijn taxi-vergunning opgegeven.
De rechter veroordeelde Bharma tot een boete van 35 pond.
De familie van Tom Ridgway plaatste hier kanttekeningen bij: iets zit scheef in de wetgeving.

Mij trof nog een bericht in The Guardian, 20 januari. De ambassadeur van Denemarken Anne Hedensted vindt het wel grappig om in Londen te fietsen. Ze zegt er wel bij dat fietsen in Londen bijzonder is, terwijl dat in Denemarken een normale zaak is.
Tom Godefrooij van de Fietsersbond en The Dutch Cycling Embassy zegt het wat duidelijker. In de UK is de auto gewoon nummer 1. Fietsen is voor dappere en avontuurlijke mensen. Wel een verschil met Nederland waar één derde van de mensen de fiets als transportmiddel gebruikt.
Hij stelt dat er heel wat moet veranderen willen meer mensen in de UK de fiets gaan gebruiken!

Mijn conclusie:
Als fietser is je leven blijkbaar niet erg veel waard.
Voorlopig blijf ik alles wel lopend of met de bus doen!
============================================================

Een moordlustig stel

Op 26 februari 2012 werd de politie in Norwich gealarmeerd door Julie Reeve. Zij wilde haar vader bezoeken en besloot onmiddellijk hulp te zoeken toen zij door de achterdeur gekomen de openstaande binnendeur besmeurd zag met bloed en kapotgeslagen eieren op de vloer zag liggen. Politieman Stuart Lyle ging het huis verder in en zag de vloer onder het bloed en het lichaam van Barry Reeve er middenin. Hij was blootsvoets. De vloer was bezaaid met bloederige voetstappen.

                                          Barry Reeve

Inmiddels zijn 2 vrouwen aangehouden: 32-jarige Kelly Barnes en 31-jarige Jodie Barnes- Ramsbottom. De twee zijn wettelijk partners (vergelijkbaar met gehuwd in Nederland).
Het lijkt duidelijk dat de twee Barry Reeve op 9 februari 2012 in zijn huis hebben overvallen wegens geldnood. Ze zouden dringend geld nodig hebben gehad in verband met hun behoefte aan drugs en drank.
Om zijn pincode te kunnen bemachtigen hadden ze hem gemarteld, hij vertoonde verscheidene steek- en snijwonden, maar is wegens hersenletsel overleden.

                                          Kelly en Jodie Barnes

's-Avonds gingen de twee met een taxi van ABC vanaf een benzinestation terug naar het huis van Reeve. Ze vertelden taxi-chauffeur Niall Gallagher dat ze uit het huis waren gezet en dat ze hun spullen gingen ophalen. Hij moest daar zijn motor afzetten en zijn lichten doven. Ze klommen over het hek en kwamen terug met zes of zeven plastic tassen gevuld met van alles en nog wat. Hij kon zien dat één van de tassen vol zat met doosjes medicijnen, een andere was gevuld met een camcorder en een derde bevatte bevroren voedsel. Onderweg terug probeerden ze bij een benzinestation geld te pinnen. Blijkbaar lukte dit niet, ze vertelden Gallagher dat het geld nog niet gestort was. Vandaar leverde hij de dames af bij hun huis en hielp de plastic tassen uit de achterbak te halen. Toen de zaak na 26 februari 2012 in het nieuws kwam, heeft Gallagher contact gezocht met de politie.

                                          Het huis van Barry Reeve

Op 8 januari 2013 zijn Kelly en Jodie Barnes voorgeleid. Op de zitting werden naast de agent en de taxi-chauffeur meer getuigen gehoord.
Een beveiligingsbeambte van het bezinestation had het gedrag van de dames erg vreemd gevonden, ze dansten zo'n beetje om de pin-automaat. Hij vond ze maar verdacht.
Eerder op de dag waren de twee gesignaleerd in de pub The Rose. Bardame Lisa Seager vertelde dat ze door hen werd lastig gevallen, ze probeerden haar een paar rolschaatsen te verkopen. Kelly vertelde aan Lisa een dramatisch verhaal dat haar kinderen bij haar waren weggehaald door de kinderbescherming. Ze wilde de kinderen bezoeken maar had het bezoekuur gemist. Volgens Lisa Seager zagen de twee er verlopen uit. Ze waren duidelijk niet alleen maar aan de drank, maar gebruikten ook andere zaken.

                                          The Rose

Het proces wordt voortgezet.

24 januari 2013
Beide dames ontkennen voor de rechter dat ze Barry Reeve hebben verwond.
Jodie gaf wel toe dat het bloed op haar broek afkomstig moest zijn van Reeve. Dat moet op haar gekomen zijn toen ze zijn portemonnee pakte. De aanklager, Karim Khalil, suggereerde dat ze op het slachtoffer moet hebben gezeten en vroeg of ze misschien ook op zijn hoofd had gezeten.

                                                        Aanklager Karim Khalil

Jodie vroeg aan de aanklager waar hij mee bezig was. Was hij erop uit om haar te laten bloeden?
De aanklager vroeg haar daarna of ze naast hem gezeten terwijl ze hem stak.
Volgens Jodie had ze niets gedaan, God was haar getuige.
Op de vraag of ze niets voelde toen ze zijn portemonnee pakte, zei Jodie dat ze het heel erg vond wat er met Barry Reeve was gebeurd. Ze bezwoer dat ze niets gedaan had en dat ze haar leven voor hem zou willen geven.
Wordt vervolgd!

31 januari 2013
Kelly en Jodie Barnes zijn vandaag beide tot levenslang veroordeeld. De jury was unaniem: SCHULDIG!
Er was overvloedig bewijs, zoals bijvoorbeeld de taxi-chauffeur die de dames weer naar het huis bracht en de voetsporen in het bloed die overeenkwamen met de profielen van hun schoenen.
De wreedheid van alles bracht de rechter ertoe om als minimum verblijf in de gevangenis 24 jaar te stellen.
Het is inmiddels duidelijk dat terwijl het slachtoffer aan het sterven was, de beide dames hun rooftocht in het huis hebben voortgezet.
Terwijl de familie in tranen was, scholden de dames Barnes elkaar uit voor alles wat lelijk was en bleven schreeuwen dat ze onschuldig waren.
De familie was geschokt dat ze nog niet eens het fatsoen hadden om gewoon te bekennen. Dan waren heel wat afgrijselijk details van de dood van Barry Reeve niet naar voren gekomen.

                                          Barry Reeve

Gevoelsmatig zeg ik dat de strafmaat juist is, maar ik wil er wel een kanttekening bij plaatsen.
Ik heb een andere rechtzaak besproken, die tegen Thomas Crompton wegens het doden van zijn vrouw Angela (http://albertsteeg.blogspot.co.uk/2013/01/doodslag.html). Crompton werd veroordeeld tot 7,5 jaar. Hiervan hoeft hij er waarschijnlijk nog niet eens vier uit te zitten.

                                          Angela Phillips

Wie het grote verschil in strafmaat begrijpt, mag het me uitleggen...
====================================================

Een vreemd crematorium

De stad Edinburgh in Schotland heeft een onderzoek gelast naar de praktijk van een crematorium waarbij gestorven babies weliswaar gecremeerd, maar waarvan daarna geen urn aan de ouders werd gegeven. De resten werden door het centrum in kartonnen doosjes gedaan en begraven in de tuin. Aan de ouders werd dan naderhand gemeld dat er niet genoeg resten waren voor een urn.
Het gaat om het Mortonhall Crematorium en de praktijken werden gebezigd vanaf de start van het crematorium in 1976 tot in mei 2011.

                                          Mortonhall Crematorium

Accountants van Price Waterhouse Coopers zullen de duizenden dossiers van het crematorium napluizen op gevallen van babies waarbij dit gespeeld moet hebben. De verwachting is dat er honderden gedupeerde families zullen zijn.
Men heeft geen idee waarom de staf van het crematorium zo gehandeld heeft. Alle medewerkers die betrokken zouden kunnen zijn geweest, zijn inmiddels met pensioen.

                                                    Lesley Hinds

De wethouder belast met milieuzaken, Lesley Hinds, gaat woensdag 9 januari 2012 een gesprek aan met de ontdekker van dit alles: Dorothy Mailand van liefdadigheidsorganisatie Sands Lothians. In 2004 heeft zij haar gestorven baby Kaelen aan het crematorium toevertrouwd. Sands Lothian doet aan nazorg voor ouders die hun baby verloren en werkt aan een boek over dit onderwerp. Tijdens gesprekken met deze mensen dook steeds weer op dat ze niets van hun babies hadden om bij te rouwen.

De wethouder zei dat het aantal dossiers zo'n 100.000 bedroeg. Eerste zorg is volgens haar om te begrijpen waarom dit alles plaatsvond en de zorg voor de gedupeerde families. Daarna moet er gekeken worden of de babies een meer definitieve bijzetting moeten krijgen, omdat ze nu op niet gemarkeerde plekken liggen.
Er wordt ook gedacht aan het plaatsen van een gedenkteken.

                                         Dorothy Maitland

De nieuwe directeur van het crematorium wijt de wijze van handelen van de oude staf aan luiheid of een foute instelling.
====================================================