Excuses van de regering (een vergelijking tussen Nederland en de U.K.)

"Sorry seems to be the hardest word" zong Elton John in 1976. Het gaat nog steeds op en dan niet alleen voor de gewone man. Regeringen hebben het er vaak ook heel erg moeilijk mee.
Ik had het idee dat de Nederlandse regering hier moeilijker mee omgaat dan de Britse. Ik heb eens rondgesnuffeld en ik kom tot de conclusie dat ik gelijk heb. Meestal is de drijfveer om geen excuses voor onrecht aan te bieden de te verwachten claims tot schadevergoeding.
Een klein overzicht; we beginnen met Nederland.

27 januari 2000
Wim Kok weigert excuses aan te bieden aan joden en hun nabestaanden wegens de slechte behandeling die hun ten deel viel na terugkeer uit de concentratiekampen in Nederland.

8 april 2010
Selma Wijnberg, één van de 18 Nederlandse Joodse overlevenden van vernietigingskamp Sobibor krijgt officiele excuses en wordt geridderd. De regering van Jan Peter Balkenende beziet dit dus anders dan die van Wim Kok.
Zij kwam getrouwd met een Pool terug in Nederland en werd bedreigd met uitzetting. Wegens haar huwelijk zou ze geen Nederlander meer zijn. In verband met de vervelende ervaringen met de Nederlandse overheid is ze met haar man vertrokken naar Israel en later naar de Verenigde Staten.

13 juli 2010
Nederland besluit geen excuses aan te bieden voor verantwoordelijkheid voor het uitmoorden van 8.000 moslim-mannen uit Srebrenica. Inmiddels heeft Servië wel officiële excuses aangeboden. Niet zo gek natuurlijk, het waren immers Servische militairen die de moorden hebben uitgevoerd.

4 november 2010
Nabestaanden vragen Nederland excuses aan te bieden voor het vermoorden van de mannelijke bevolking van het dorp Rawagede op Java op 9 december 1947. Militairen die ingezet waren in de politionele actie waren op zoek naar een terrorist (vrijheidsstrijder). De regering blijft bij haar standpunt van 8 september 2008 en mei 2010: de zaak is verjaard.

1 juli 2013
Op die dag zal het 150 jaar geleden zijn dat de slavernij officieel werd afgeschaft. Volgens velen zou het Nederland sieren om op die dag (of ervoor) excuses voor haar bemoeienis met de slavernij uit te spreken.
Het lijkt er niets op dat de regering hiertoe zal overgaan. De vrees voor een tsunami aan verzoeken om schadeloosstellingen is groot.

Dan klinkt het lijstje van Groot-Brittannië toch anders:
29 september 2004
Tony Blair biedt halfslachtige excuses aan voor het onder foutieve gronden binnenvallen van Irak. Er is 18 maanden gezocht naar de vermeende massavernietigingswapens dit Saddam Hussein tot zijn beschikking zou hebben en er is niets gevonden wat er maar op lijkt.
De families van omgekomen Britse soldaten hebben hem hartstochtelijk uitgejouwd. Het ontgaat ze volkomen waarom hun zonen en broers de dood zijn ingejaagd.

10 februari 2005
Tony Blair maakt excuses tegenover de Guildford Four en de Maguire Seven. Deze 11 Noord-Ieren hebben lange jaren in de gevangenis gezeten op beschuldiging van terroristische daden in Ulster. Al heel lang was duidelijk dat deze mannen er niets mee van doen hadden, uiteindelijk werden ze toch vrij gelaten.

27 november 2006
Tony Blair heeft veel "verdriet" over de slavenhandel. Excuses maken is er niet bij.
Waarschijnlijk speelt ook hier de vrees voor schadevergoedingen een grote rol.

14 maart 2009
David Cameron biedt de bevolking van de U.K. zijn excuses aan wegens het (te) laat onderkennen van de economische crisis. Eigenlijk was dit meer een soort natrappen naar zijn voorganger Gordon Brown. De crisis begon immers al toen deze nog premier was.

15 juni 2010
David Cameron biedt excuses aan voor het doodschieten van 13 demonstranten in Derry in Ulster op Bloody Sunday door politie en leger. Deze dag viel op 30 januari 1972. (In Nederland is dit blijven "hangen" door het befaamde lied van U2.)

5 april 2011
David Cameron erkent dat de problemen tussen India en Pakistan over Kasjmir te danken zijn aan de afwikkeling van het Britis Empire. Excuses maakt hij nog net niet.
Maar het valt vrij slecht in de UK. Eerder noemde hij zijn land de "junior partner" van de USA in de oorlog.
Men vindt dat hij zijn land kleineert in het buitenland en roept hem op om eerst maar eens orde op zaken te stellen in eigen land. Bijvoorbeeld inzake de problemen rond de studenten.

Het laatste laat zien dat de bevolking van een land ook niet altijd verrukt zal zijn met het aanbieden van excuses door zijn land.
Zo zouden ons land en de UK op hun beurt graag IJsland excuses horen maken in verband met Icesave.
Ook dit zal niet snel gebeuren. Het zou automatisch een betalingsverplichting met zich meebrengen aan de gedupeerde Britse en Nederlandse spaarder.

Ik ben zelf erg benieuwd hoe de Nederlandse en de Britse regering zal omspringen met de vraag of er excuses zullen komen voor de behandeling van de slaven. We zullen zien...

=================================================================

Reizen met de rolstoel voor beginners

We moeten en willen weer eens naar Engeland. Omdat lopen en dan vooral traplopen mijn vrouw een beetje te zwaar wordt wegens haar ziekte, besluiten we om het reizen met een rolstoel in het openbaar vervoer uit te testen.

We hadden vooraf vooral negatieve vooroordelen over het Britse railvervoer. Heel veel stations zijn immers een beetje middeleeuws qua inrichting en als er al eens een lift of roltrap is, dan is een bordje "Defect" niet ver weg.

Met de bus in Nederland gaat prima, de lift in Amersfoort is perfect.

De deur naar de voor de roelstoel geschikte coupé is niet moeilijk te vinden. In Amersfoort hebben we alle tijd om uit te zoeken hoe te handelen. 

De rolstoel moet opgevouwen en tegen de wand gezet. Het lijkt niet helemaal logisch: hierdoor worden twee zitplaatsen onbeschikbaar gemaakt. Maar we zijn ,(gewezen) ambtenaren als we zijn, volgzaam en doen wat er staat. En we gaan op weg! 

In Utrecht aangekomen blijkt ons gevoel toch te kloppen. Het stroomt vol, logisch want het is 6 uur 's-avonds en al heel snel zijn alle beschikbare zitplaatsen bezet en staan er al al aardig wat mensen. Een aantal kijkt spijtig naar de geblokkeerde plaatsen. Een man komt terug lopen en eist dat we de rolstoel anders zetten. Hij zegt dat hij rugpatient is en hij MOET zitten. De rolstoel wordt daarom dwars gezet en steekt nu vervaarlijk het gangpad op. Tussen Utrecht en Rotterdam Centraal wordt het daarom een soort horden lopen voor passanten. Wij kijken zelf erg onschuldig uit het raam als er mensen over de rolstoel struikelen, de man leest. 

In Rotterdam wijst één van de bouwvakkers ons waar de lift is. (Inmiddels zijn ze volgens mij al 10 jaar aan het verbouwen.) Het is helemaal aan het eind van het perron.

En niet te herkennen als lift. Het is een dienstlift waar uitdrukkelijk bij vermeld staat dat gebruik alleen is toegestaan met bijstand van een NS-medewerker. 

Deze is echter nergens te bekennen.

We besluiten om brutaalweg zelf de lift te bedienen. De lelijke afgebladderde zware deur zwaait vervaarlijk open als je hem open trekt. Sluiten moet ook met de hand. Hij schokt en bonkt een beetje, maar we belanden toch echt in de spelonken van het station. Aanwijzingen zijn er verder niet. We besluiten op goed geluk naar het andere eind van de vochtige ruimte te lopen. Er zijn meerdere van die lelijke deuren; het zullen vast allemaal liften zijn. Wij gokken er op dat de laatste ons naar perron 1 zal brengen. Het klopt ook nog!

In de Sprinter  naar Hoek van Holland is een coupé gereserveerd voor rolstoelen en fietsen. Dit werkt prima. We zitten zelfs niemand in de weg.

Op en af de ferry naar Harwich blijkt totaal geen probleem te zijn.

De trein naar Manning Tree, waar we over moeten stappen evenmin, het is een soort Sprinter maar dan met toilet. Daar zijn de Britten dus minder zuinig in!

Op het station van Manning Tree verwachten we problemen: we moeten van het ene naar het andere perron.

Maar twee spoorwegmedewerkers snellen meteen op ons af. Er zijn twee oplossingen: zo'n beetje het station uit lopen en het spoor oversteken, of het tunneltje nemen naar het andere perron. We besluiten het tunneltje te nemen en één van de mannen pakt ongevraagd de rolstoel op en sjouwt hem voor ons naar het andere perron. Mijn vrouw kan dit stukje traplopen gelukkig nog wel aan.

Op het perron geeft de vriendelijke man ons wat aanwijzingen. We moeten de eerste klas in voor een zitplaats met de rolstoel. Hij wil ons daarmee ook wel even helpen. Zo te horen moeten we dit zelf aan kunnen, we bedanken hem daarom voor alles en laten hem gaan.

Als de trein arriveert, blijkt zijn verhaal te kloppen.

De heenreis verloopt kortom prima!

Twee weken later gaan we terug. 

In Engeland en op de ferry verloopt alles wederom perfect.

Ook de Sprinter van Hoek van Holland naar Rotterdam Centraal levert geen problemen op. Zelfs een overvolle trein met veel fietsen in de coupé mag de pret niet drukken.

Op station Rotterdam Centraal weten we dus inmiddels waar de lift zich bevindt. Samen met 2 gezinnen met kinderwagens lopen we er naar toe. 

Al mijn drukken op de knop van de lift mag niet baten: de lift komt niet. Één van de moeders drukt ook nog een keer: niets!

"Iemand heeft de liftdeur niet dichtgedaan beneden.", denkt ze. Waarschijnlijk heeft ze ervaring.

Mismoedig lopen ze weg. Hardnekkig druk ik nog een paar keer op de knop. Dat helpt natuurlijk niets.

We moeten dus met rolstoel en al de trap zien af te komen.

Mijn vrouw is toch wat moe, het traplopen gaat een stuk moeilijker. En ik merk dat mijn rug niet wil wat ik wil, hijgend komen we aan in de voetgangerstunnel. Hier zijn wel voldoende aanwijzingen en we lopen naar het andere eind. Onderweg komen we een NS-beambte tegen. Die bekijkt ons goed en ik kan hem bijna horen denken "Jullie hebben straks een probleem". Hij besluit om het niet zijn probleem te laten worden en loopt gauw door.

De trap op kost ons twee keer zoveel tijd als het afdalen. Maar we redden het en uitgeput maar voldaan wachten we op de trein naar Amersfoort.

We hebben nu dus prima vergelijkingsmateriaal tussen de UK en Nederland.

Materieel is het in Nederland normaal gesproken beter, maar de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Britten is onovertroffen!

=====================================================================