Friday 24 December 2010

Poppies: Treindeuren

Poppies: Treindeuren: "Iedereen die wel eens een oude film van Hitchcock heeft gezien, of een oude Agatha Christie verfilming, kent het volgende verschijnsel. De d..."

Treindeuren

Iedereen die wel eens een oude film van Hitchcock heeft gezien, of een oude Agatha Christie verfilming, kent het volgende verschijnsel.
De deur van de trein wordt van binnen geopend door het raampje open te schuiven, met de arm naar buiten te reiken en de hendel aan de buitenkant van de trein naar beneden te drukken.
Het is werkelijk verbazend dat de helft van de treindeuren in de UK nog steeds op deze manier wordt geopend. Er is natuurlijk wel wat veranderd. Tegenwoordig is er een centrale vergrendeling van de deur. Pas als de trein tot stilstand is gekomen, wordt er ontgrendeld.
Maar waarom dit systeem in het leven is geroepen, het is mij een raadsel.

Ik heb al heel wat afgezocht, maar er is niets over te vinden.
Je kan er alleen maar over filosoferen.
Er zijn theorieen over de veiligheid voor kinderen. Inderdaad zal het niet gemakkelijk zijn om als kind een deur te openen. Het systeem zou hiervoor zijn ingesteld. Ik vind dat redelijk aannemelijk.
Een andere mogelijkheid zou kunnen zijn, dat er vroeger personeel op de platforms was om deuren te openen en te sluiten. Je ziet immers nog altijd een andere beambte dan de conducteur het vertreksein geven op een groot aantal stations.

Het systeem heeft nadelen. Ik heb zelf al eens minuten met een deur geworsteld terwijl ik mijn aansluiting zag vertrekken. Dan ben je niet echt blij!
Verder wordt nog wel eens vergeten om het raampje weer te sluiten. Vooral in de winter is het resultaat dat je als passagier behoorlijk zit te kleumen in de coupe voordat je in de gaten hebt dat het raampje open staat.
Het verzoek om het na openen van de deur te sluiten, wordt wegens tijdgebrek niet altijd gevolgd.

Als er iemand is die de historische reden aan mij kan openbaren, dan is dit erg welkom!

Friday 3 December 2010

Het muurtje

De autoriteiten in het Verenigd Koninkrijk hebben een voorliefde voor het plaatsen van waarschuwingsborden.
Is er ergens iets mis: hup een bord erbij gezet en klaar is Kees. Zo zul je op stations waarschuwingen zien bij trappen: "Let op! Kan glad worden" en wegen: "Let op! Komt bij hevige regenval onder water te staan." In Nederland zouden er rubber strips op de treden geplakt worden en de wateroverlast zou met betere waterafvoer worden aangepakt. Maar hier dus niet.

Een kleine illustratie:
De achtertuin van ons huis in Norwich grenst aan een brandgang die tussen de schuttingen en een muurtje loopt.
Achter het muurtje liggen garages en een terrein waarop ook buiten de garages geparkeerd kan worden.

Juli 2009
Een auto heeft het muurtje geramd en dit bleek dus niet erg stevig. Het is compleet tot een ruïne geworden. De stenen liggen her en der in de brandgang.

Augustus 2009
De situatie is niet veranderd. Het schijnt dat niemand zich hieraan stoort. Voor ons is het lastig, je moet de electrische grasmaaier over de stenen sjouwen als je van achtertuin naar voortuin wilt. Mijn vrouw besluit om dan maar het voortouw te nemen en naar de gemeente te bellen.
Al na een paar dagen komt er iemand langs. Hij maakt wat notities en knikt wat.
Hierna gebeurt er niets.
Mijn vrouw besluit na een paar weken maar weer te bellen. Ze wordt een paar keer doorverbonden en treft dan warempel iemand die van het één en ander afweet. Het muurtje en de grond waarop deze stond zijn niet van de gemeente. Klaar!
Mijn vrouw vraagt of er geen actie van de kant van de gemeente volgt. Maar nee, het is niet des gemeentes om hier wat aan te gaan doen. Mijn vrouw krijgt nog het gulle aanbod van de ambtenaar om in het kadaster uit te zoeken van wie het muurtje is. Dat is dan 150 pond. Mijn vrouw slaat het aanbod af.

November 2009
Er moet geklaagd zijn bij de gemeente. Er zijn 2 hekjes met waarschuwingsborden geplaatst aan het begin en het eind van de brandgang. "Doorgang gestremd".

Juni 2010
De stenen zijn weggehaald, zelfs de ruïne van het muurtje is verdwenen. Buurman Barney weet te vertellen dat iemand van een paar huizen verderop de stenen heeft verkocht.
Ik weet dat er grote tweedehands markt is in Engeland. In Norwich kun je van alles kopen, in sommige winkeltjes hebben ze nog van die prachtige buizenradio's. En in sommige tuinen kun je huisraad en overtollige kozijnen zien staan met een prijskaartje. Dat mensen andermans eigendommen verkopen is voor mij weer nieuw. Ach, de eigenaar van het muurtje ligt er waarschijnlijk niet wakker van.
De hekjes zijn uit de brandgang gehaald en op het aangrenzende grasveld gelegd.
Een paar weken later heeft de gemeente de hekjes laten ophalen.

November 2010
Buurman Barney heeft op de plaats van het muurtje, ter hoogte van zijn tuin, een nette schutting laten bouwen.
Hij was het zat om door Jan en alleman vanaf het parkeerterrein bekeken te worden in zijn woonkamer. Dat het niet zijn grond is; het interesseert hem niets. Hij raadt ons aan hetzelfde te doen, dan is het hele gat weer gevuld.
Wij besluiten het niet te doen. Vanaf het pakeerterrein kan niemand bij ons naar binnen kijken. Barney had goedkoper zijn eigen schutting kunnen ophogen.
Bovendien verwacht ik dat er iemand van de gemeente zal komen opdraven om Barney naar zijn vergunning voor het bouwen van een schutting op andermans grond te vragen. Met een beetje slechte wil zit het er zelfs in dat hij gedwongen wordt om het bouwsel weer af te breken.

We houden het in de gaten. De gemeente werkt langzaam maar wel doelgericht...

December 2010
Een hekje is inmiddels in het gat geplaatst tussen de nieuwe schutting van de buurman en de garagebox achter onze tuin.



Wonder boven wonder heeft de gemeente de buurman zijn schutting niet laten weghalen.
Wellicht heeft hij voor een vergunning moeten betalen.
Het andere hekje staat inmiddels in het gras achter ons woonblok. Blijkbaar zijn ze er nog niet aan toe gekomen om het weg te halen.