Meeuwen

In plaats van oud brood in de vuilniszak te stoppen, geven wij het aan de vogels. Aan de kust heb je geen eenden en dus geven we het aan meeuwen en een enkele kraai.

Terwijl mijn vrouw hiermee vanmiddag bezig was, stopte ze even. Er kwam een gezette vrouw aanlopen met van die stokken die je gebruikt voor Nordic Walks. Achter haar liep een net zo dikke man, gehuld in een jogging pak. De vrouw keek afkeurend: "Tss, de meeuwen voeren. Je zou de doodstraf moeten krijgen!"

"Zeker jaloers", dacht ik, maar we zwegen allebei, keken elkaar alleen maar even aan. Toen ze gepasserd waren, wierp mijn vrouw opnieuw een versnipperde boterham richting zee. Een tiental meeuwen wierp zich krijsend op de lekkernij. Ik hoopte even dat ze de vrouw zouden onderschijten, maar dat gebeurde niet. Soms is er geen gerechtigheid...
==============================================================

Een Mysterie

Op 14 september 2015 werd om bijna half acht 's-avonds op Yaverland Beach, aan de westzijde van het eiland Wight een gele kayak aangetroffen met een dode man.

Uiteraard werd de politie gewaarschuwd. Deze heeft geen idee hoe de man om het leven is gekomen. Verder heeft men geen idee om wie het gaat. Het enige dat men weet is dat het gaat om een man, die tussen de 25 en 35 jaren oud is; hij heeft blauwe ogen, donker haar, een verzorgd gebit en ogenschijnlijk in een zeer goede conditie.

                                          Yaverland Beach

De politie heeft een oproep gedaan aan het publiek om informatie over deze man.
Inmiddels weet men wel dat de man voor het laatst in het openbaar gezien is in een kayak-winkel in Newhaven in Sussex op het vasteland van Engeland op 8 september 2015. Zes dagen eerder.

                                          Newhaven, Sussex

                                          De winkel waar de man voor het laatst is gezien

Vooralsnog denkt de politie niet aan een misdrijf: men heeft het over een onverklaarbare dood.

Het zette mij aan het denken. Zou de man van het vasteland helemaal naar Yaverland gevaren zijn? Of wilde hij de kortere oversteek maken naar Ryde of Cowes in het noorden van Wight en onderweg in problemen zijn gekomen? Of zou hij met de auto de oversteek via de ferry hebben gemaakt en dan zijn gaan varen in zijn kayak vanuit een plekje op Wight? In dat geval zou zijn auto ergens geparkeerd moeten zijn. Helaas voor deze zaak zijn op Wight de meeste van de parkeerplekken gratis, dus een plotselinge ontdekking door een parkeerwachter zit er niet in.

Op Wight gebeurt niet echt veel, grootste nieuws vandaag is het van de weg slippen van een auto. Een zaak als deze trekt dus de aandacht. Ik ben zeker van plan nieuws hierover nauwlettend te volgen en ik zal dit stuk aanvullen als er wat te melden valt.
==================================================

Inmiddels is het 9 oktober 2015. Nog steeds is niet bekend wie deze man is.
Er is wel bekend gemaakt dat hij in de winkel in Newhaven een Sevylor Colorado kayak heeft gekocht voor £ 279.99.
En er is een e-foto gepubliceerd in de landelijke pers, geconstrueerd door de politie van Hampshire, waar the Isle of Wight onder valt. Misschien dat dit gaat helpen?
Dit is hem:

Als er nieuws te melden is, zal ik dat zeker doen.
==================================================

19 oktober 2015 weet men eindelijk om wie het gaat: Morgan Savage, 40 jaar, een specialist in geriatrische psychiatrie en afkomstig van Dublin in Ierland. En eindelijk was de politie in staat om de familie in te lichten.

Nog steeds hangt er een zweem van mysterie om de dood van de kayaker. Autopsie heeft tot nu toe geen duidelijke reden kunnen geven voor de dood van deze, op het oog, kerngezonde man. De patholoog anatoom gaat verder onderzoek doen. En nog steeds is niet duidelijk hoe hij op Wight is aanbeland.
===================================================

Het verdere onderzoek van de patholoog anatoom heeft wat opgeleverd! Op 27 oktober 2015 werd bekend gemaakt dat Morgan Savage een steekwond in zijn nek, aan de rechterkant heeft. Die is hem fataal geworden, Verder bleken er snijwonden aan zijn linkerpols te zijn.

Nu is dus wel bekend hoe hij om het leven is gekomen, maar zijn er overduidelijk wat nieuwe vragen opgekomen. Het onderzoek wordt door de politie voortgezet.
===================================================

Op 4 maart 2016 kan ik eindelijk weer wat nieuws melden.
De politie heeft besloten dat Morgan Savage door zelfmoord om het leven is gekomen. Er zijn geen bewijzen dat er iemand anders dan hemzelf bij zijn dood was betrokken.

Voor mij blijven er vragen:
- Hoe zit het met die steekwond in zijn nek en de snijwond aan zijn pols? Zou dat door de rotsen rondom het eiland  zijn veroorzaakt? Ik kan me niet indenken dat hij zichzelf in zijn nek heeft gestoken.
- Waarom heeft hij zelfmoord gepleegd? Er waren geen psychische problemen, geen materiele - gezien zijn prima baan - en eveneens geen persoonlijke omstandigheden die in die richting kunnen wijzen.

Het blijft een vreemd verhaal, maar voor justitie is het boek dus gesloten.
Ik zou het echter niet vreemd vinden als er over een tijd een heel ander verhaal op komt duiken.
==================================================

Toerist op eigen eiland (Isle of Wight)

Shanklin

Plotseling werd het toch nog heel behoorlijk weer. Wij besloten om een oud plan uit te voeren: met het treintje van Ryde naar het eindpunt Shanklin reizen en daar een beetje rond neuzen.

De trein ziet er wat anders uit dan wat wij in Nederland gewend zijn. Het is een treinstel dat in de jaren '30 in London werd gebruikt in de Underground, dus zo'n 80 jaar oud. Op het eiland Wight zijn ze gedwongen om dit soort treinstellen te gebruiken wegens de nauwe en lage tunnels en viaducten.

We hadden het nodige gelezen over de miljoenen die nodig zijn om dit verouderde lijntje in de oude glorie te herstellen. James Bond heeft het altijd over "shaken, not stirred", maar in deze trein wordt je danig heen en weer en op en neer geschud en onderga je dus alles. Ik had het idee dat de lijn meer om toeristische redenen dan uit pure noodzaak rondreed. Een totale misvatting: de trein was afgeladen vol. Vooral scholieren maken er gebruik van.

                                          Station van Shanklin

Shanklin viel ons danig tegen. Vooral vergane glorie wat je er kan zien. In sommige Engelse steden is de crisis nog voelbaar als je al die 2e-handswinkeltjes, liefdadigheidswinkels, tatoe-shops en kapperszaken ziet. In een zijstraatje vond ik een ouderwetse barbier. Hij had kappersstoelen die zo het museum in zouden kunnen. Hetzelfde gold voor zijn wasbakken. De man zelf schatte ik op ruim in de 70. Toen ik ging zitten twijfelde ik of het wel een goed idee was geweest om me door deze man onder handen te laten nemen. Stel dat hij leed aan de ziekte van Parkinson...

Hij was echter erg bekwaam, had een unieke stijl van knippen. Nog nooit maakte ik het mee dat een kapper zijn werk deed zonder ooit het haar zelf aan te raken. Deze man verstond deze kunst!
Hij gebruikte al zijn scharen, kammen, borstels, een scheerapparaat en er kwam zelfs een echt mes aan te pas. Terwijl hij daarmee aan de gang was, realiseerde ik me dat de riem die naast mijn stoel hing, een scheerriem was.
Ik overleefde alles en was behalve een paar kilo haar maar 6 Pond kwijt. Ongelooflijk!

                                          Station van Shanklin

We hebben nog wat andere dingetjes kunnen kopen. Zo heb ik nu weer een lopend horloge. In Nederland betaalde ik ooit 20 Euro voor een batterijtje, hier was dit 2 Pond. Je kan dus over van alles klagen, maar niet dat dingen duur zijn in Shanklin.

Terug op het station wilde mijn vrouw naar het toilet. Het toilet bleek echter gesloten te zijn; na 12:30 wordt je niet meer geacht het toilet te bezoeken. In de trein zijn ook geen toiletten, dus was er geen andere keus dan tegenover het station een vettig cafetaria in te duiken. De bediening had er geen probleem mee dat van hun toilet gebruik gemaakt werd. Het voelde wel zo netjes aan om hier dan ook maar iets te nuttigen. Een kopje koffie kostte maar 1 Pond; daar kon je je geen buil aan vallen.
Ik heb echter nimmer smeriger koffie gehad dan hier; ze was heet en dat was het enige pluspunt.

                                          Toilet op het station van Shanklin

Inmiddels was het weer tijd om het station op te zoeken en we lieten de koffie maar voor wat ze was.
Hoog tijd om ons weer even door elkaar te laten schudden en terug te gaan.
Halverwege de route, op het station van Sandown kon ik zien dat het toilet aldaar te gebruiken was tot 16:00 uur. Het zijn wel bofferts daar in Sandown!
=============================================================

Gooit Nederland geld over een Griekse balk?

Nog steeds maken erg veel Nederlanders zich erg druk over al het geld, dat gespendeerd wordt aan Griekenland. De vraag die bij mij opkomt, is de volgende: Wat is er echt aan de hand? kan ik relevante cijfers vinden.

Hoeveel mensen wonen er in Griekenland ten opzichte van het kleine Nederland?
Antwoord: 11 miljoen. In Nederland wonen inmiddels 16,7 miljoen mensen.

Wanneer krijgen Grieken AOW? Volgens sommige bladen en partijen is dit 50 jaar. Klopt dit?
Vanaf 2010 krijgen Grieken pas op hun 67e jaar staatspensioen (in Nederland AOW geheten.)
Het IMF wil dat de Griekse regering gaat korten op pensioenen hoger dan € 1.000 per maand.

Hoeveel geld wordt er aan Griekenland geleend door Europese Unie en IMF.
Antwoord: Er was al € 52,9 miljard geleend, daar komt nu € 21,9 miljard bij.

Hoeveel geld geeft Nederland aan Griekenland?
Antwoord: Nederland geeft € 0,00 aan Griekenland. Er wordt alleen geld GELEEND.
Van het geleende en te lenen geld komt 2 tot 3 % uit Nederland.
Er wordt van alle kanten geroepen dat de Grieken het geld nooit gaan terugbetalen.
Is dit een feit of is het een vrees?
Als ik zie dat de Grieken hun lening van het IMF hebben afbetaald, geeft mij dat iets meer vertrouwen in het aflossen van de grote schuld aan de Europese Bank en de Europese noodfondsen.

Of dat 100% zal zijn, is even afwachten. Duitsland en Frankrijk zijn het nog steeds niet eens over een gedeeltelijke kwijtschelding.
Het lijkt mij dat het voor iedereen in de EU een groot goed zou zijn als de Griekse economie weer draait zoals een normale economie werkt. Het eventueel kwijtgescholden bedrag zou naar mijn mening snel terugverdiend kunnen worden.
Ik baseer dat op de recente herrijzenis uit een put van ellende door de Ierse en IJslandse economieen.

Is 2 of 3 % van het geleende geld veel?
Antwoord: Het komt neer op zo'n € 1,5 miljard. Ik heb ook het bedrag van € 3 miljard voorbij zien komen in sommige kranten. Laten we uitgaan van het laatste bedrag.
Dat lijkt veel; we hebben het immers niet zo erg snel op zak.
In proportie moet je het afzetten tegen wat Nederland per jaar verdiend. Dan krijgt het bedrag wat meer betekenis.
Het Bruto Nationaal Product van Nederland is € 866 miljard.
Dit wordt dus jaarlijks verdiend door de Nederlanders.
In Nederland gaat jaarlijks € 2,3 miljard naar Goede Doelen organisaties.
In Nederland wordt jaarlijks een kwart miljard Euro besteed aan vuurwerk.

Kijk ook eens naar wat Nederland besteedde aan de bankencrisis.
Dat is niet geheel duidelijk.
Het hangt er nog vanaf voor hoeveel de Nederlandse Staat de aandelen in banken en verzekeringsmaatschappijen verkoopt.
De kosten van de bankencrisis komen voor Nederland uiteindelijk uit tussen € 2,8 miljard en € 12,1 miljard.
Als de verkoop in de richting gaat van de opbrengst van de aandelen van Reaal (deal met een Chinese bank voor € 0,00) zullen de kosten dus oplopen tot € 12,1 miljard.

Ik hoop dat dit alles wat duidelijk maakt.

=================================================================

Reis naar mijn vader

Als ik instap, zie ik dat ik dezelfde taxichauffeur als op mijn vorige reis heb. Een gezeliige man.
"Gaat u weer naar een prettig oord?" vraagt hij lyrisch.
"Nee, naar een crematie."
"Een kennis van u?"
"Nee, mijn vader."
We zwijgen daarna samen. Terwijl ik met nietsziende ogen uit het portierraam kijk, voel ik hoe hij soms via zijn spiegeltje naar me kijkt.
Alles verloopt soepel en bijna zonder woorden op deze reis.
Bij de security loopt het even anders, ik ben ondeugend geweest. Mijn tube tandpasta wordt triomfantelijk omhoog gehouden.
"Dit mag natuurlijk niet. Dit is een verpakking van 120 mil. 100 is maximaal."
Ik pruttel nog wat over het feit dat hij halfleeg is, maar het is vergeefs.
Met een zwaai gaat de tube in een bak.
"Wat is de reden van uw reis. Zakelijk of plezier?"
"Waar valt de crematie van mijn vader onder?"
De man kijkt me aan, kijkt nog eens naar mijn koffer en knikt dan. Ik mag verder.
Mijn riem mag weer om, mijn schoenen aan.
Verder verloopt alles als daarvoor.
Als ik aankom is het weerzien met de familie heel goed. De tijd erna wordt er veel en hard door de tranen heen gelachen.

Op de dag van de plechtigheid is het veel stiller.
Ik had besloten om je niet in die kist te zien en dus sta ik er op een gegeven moment toch naast. Je gezicht lijkt tevreden, je had je geschikt in je rol.
Tussen ons bleef het altijd zo moeizaam, zo krampachtig.
En dan weet ik het.
Je was regisseur van je eigen leven, je wilde het vaak ook voor anderen zijn.
Had het beste met ze voor.
Opeens was je de regie kwijt en had je te maken met een heleboel regisseurs.
Je hebt jezelf vast verbaasd hoe goed je je aanpaste.
Ik viel niet te regisseren, nooit. Het moet je moeilijk zijn gevallen, je had immers het beste met me voor.
In de laatste periode van je leven was het anders tussen ons, ik snap nu waarom.
Later zullen er misschien mensen zijn die zullen bepalen of ik een moeilijke acteur was of wellicht ook een regisseur.
Het geeft nu niet.
Hoofdzaak is:
Ik ben er.

De politie is je beste kameraad...

Een maandagavond, hartje zomer, in Llandudno in Noord-Wales. Het was wat vreemd dat vrijwel alle pubs en restaurants gesloten waren. Je zou verwachten dat in het hoogseizoen alles open zou zijn.
Druk in de straten was het ook niet. Dat was het wel in Wetherspoon's. We vonden het laatste onbezette tafeltje in een erg ongezellige hoek, maar met gelukkig wel uitzicht op de winkelstraat.

                                          Wetherspoon's in Llandudno

Wetherspoon's heeft zijn locaties altijd in voormalige hotels, grote warenhuizen en dergelijke. Deze Wetherspoon's is gevestigd in wat eens het theater van Llandudno was, the Palladium. Het gebouw is gebaseerd op het befaamde gebouw in Londen.
Hier konden we dus wel terecht voor een biertje of iets te eten. We hadden al in het hotel gegeten, maar twijfelden even. De kok zou de bijnaam "Schraalhans" niet misstaan: het was voor en kleine eter voldoende wat er werd opgediend, maar ik twijfelde nu toch even of ik nu wat zou eten.

Mijn vrouw vertelde me wat ze op Tripadvisor had gelezen over deze tent. De hygiene zou te wensen over laten, er zou personeelstekort zijn en het zou er soms ruig aan toe gaan. Het eerste punten klopte als een bus dat zag ervaarde ik meteen: ons tafeltje was plakkerig en ik zag wat brokken patat in een hoek liggen. Toen ik wat wilde bestellen, zag ik overal rijen wachtenden terwijl het personeel zich overduidelijk uit de naad werkte. Ik besloot om het eten maar te laten zitten. Een paar pinten Carlsberg vullen ook wel.

Ze waren heerlijk koud en we konden verhuizen naar een wat leukere plek aan het raam. Na verloop van tijd begon er een luidkeels gezang. Verstaan konden we het niet, het had wat weg van een voetbal-lied of misschien had het wel met rugby te maken, wat in Wales nog populairder is. Het lied werd door een persoon gedragen, ondersteund door wat meer onzekere stemmen. Zo nu en dan stierf het weg, om dan weer opnieuw te beginnen, ergens aan de andere kant van dit toch wel grote etablissement.

Mijn vrouw zag het het eerste: politie! Eerst kwamen er twee normale wagens en toen een heuse boevenwagen.

We gingen er eens goed voor zitten: als liefhebbers van Britse crime-series kan je je dit natuurlijk niet laten ontgaan. Dat vond een man in korte broek en T-shirt voor het gebouw ook. Echt warm was het niet, maar hij vond het blijkbaar nodig om zijn plakplaatjes te laten zien, die armen en benen vrijwel volledig bedekten. Hij pakte zijn mobieltje en begon maar alvast te filmen.

De agenten overlegden kort, ze waren met zijn zessen en er werd besloten om twee man naar binnen te laten gaan. Een minuutje of vijf kwamen ze weer naar buiten met een breed grijnzende man. Hij had duidelijk schik in de situatie, net als zijn maat die zich bij hem voegde. Er kwam uit de straat een gesoigneerd oudere man met wandelstok en hoed aangelopen, die aan een van de agenten leek te vragen wat er speelde. De vier die bij de auto's waren gebleven keken toe. Omdat het zingen gestaakt was, kwamen we tot de conclusie dat de vrolijke man de zanger moest zijn geweest.

De zanger begon een voor een de agenten een hand te geven en vergat ook het heertje niet. Zijn maat had een arm om het heertje geslagen en leek hem hun kant van het verhaal te vertellen. De amateur-filmer had het inmiddels wel gezien, stopte met filmen en liep verder de straat in.
De zanger kwam zijn maat halen en leek klaar om weg te lopen. Een van de agenten, die bij de arrestantenwagen was gebleven, riep hem terug en leek hem nog even wat duidelijk te maken. Als dank kreeg hij nog een hand en toen verdwenen de zanger en zijn maat met de armen om elkaars schouders uit ons beeld. Het heertje liep the Palladium in.

De agenten kwamen nu nogmaals bij elkaar, voor een evaluatie of om een afspraak te maken om straks een pint te pakken? Ze stapten in en reden weg, de boevenwagen als laatste.

We besloten om zelf het hele gebeuren met een nieuwe Carlsberg te laten bezinken en daarom liep ik nogmaals naar het drukke bar-gedeelte.
===============================================

Reizen met de rolstoel voor beginners (9)

Inmiddels zijn we al aardig doorgewinterde reizigers met de rolstoel. Het mag duidelijk zijn dat je met geduld en begrip voor de mensen die je helpen het verste komt.

Juni 2014 vliegen we weer eens vanaf London Stansted. Vanaf Norwich is het met een bus van National Express een uurtje of 3. Maar je hoeft alleen maar te zitten en de chauffeur brengt je wel. De bagage netjes in de bagageruimte en bij eventuele nood is er een toilet aan boord.
Als altijd komen we precies op de geplande tijd aan, met gebruikmaking van de lift komen we bij "Departures" waar we moeten inchecken.
Voor de balies zijn routes gecreerd met behulp van linten. Dat werkt prima, in de rij staan zit Engelsen in het bloed. Een exotisch uitziend stel, dat onder de linten doorkruipt, krijgt de wind van voren en zij gaan keurig terug naar hun plaats in de rij.

We hebben aangegeven dat we hulp nodig zullen hebben en die komt er meteen: we worden na het inchecken verwezen naar balie waar we de benodigde assistentie zullen krijgen. Ik geef aan dat we het grootste deel van de instapprocedure en de veiligheidsprocedure wel zelf kunnen. We krijgen nog een keer te horen hoe we bij gates moeten komen. Dat gaat hier met een shuttle-trein. De eerste moeten we helaas missen omdat hij te vol zit, maar bij de tweede is instappen geen probleem. Zoals altijd zijn we veel te vroeg en we drinken bij een van de koffiecorners een espresso.

Als het bijna tijd is om in te stappen, verschijnen een aantal mensen met hesjes die de mensen in rolstoelen naar het vliegtuig zullen brengen. Omdat het hier gaat om een goedkope vlucht (Pegasus-airline) zal er geen slurf zijn, maar een vliegtuigtrap. De rolstoelrijders en hun begeleiders worden per lift naar de begane grond gebracht. Daar staat een voertuig klaar met een soort laadbak. Er kunnen maar twee rolstoelen en een paar mensen op de lift naar die bak, in het Nederlands genaamd ambulift. Dus worden we een voor een omhoog gebracht. Het is niet het meest luxueuze wat ik ken, maar het werkt wel en de staf is uitermate geduldig en behulpzaam.

                                          De ambulift staat links op deze foto (ander vliegveld)

Als het tijd is voor het laatste vrachtje, hoor ik wat gekrakeel. De begeleidster van een stokoude mevrouw is zeer ontevreden dat ze zolang hebben moeten wachten en vindt dat ze nu als een soort vee worden behandeld. Het gaat van kwaad tot erger en ze eist de manager te spreken. Een van de mensen loopt naar de mevrouw toe. "Ik ben de manager en ik hoef verder van u niets meer te horen!" De mevrouw blijft echter door schelden dat ze het geen manier van doen vindt. Dan krijgt ze te horen dat ze de keus krijgt: Onmiddellijk haar excuses aanbieden aan de staf, of ze gaat uit de bak en kan dan dus niet meer mee. Ze kijkt naar de rolstoelrijders en hun begeleiders, blijkbaar zoekt ze morele steun. Die krijgt ze van niemand en ze besluit eieren voor haar geld te kiezen. Excuses worden aangeboden en we kunnen verder.

De bak wordt omhoog gebracht tot het niveau van de ingang van het vliegtuig en we kunnen naar binnen. Dan blijkt dat Pegasus niet handig is geweest met het verstrekken van de boarding-tickets. De rolstoelers zitten in het midden of achterin het vliegtuig. Zoals te verwachten duurt het een eeuwigheid voordat deze mensen eindelijk zitten. Ik zie sommige andere passagiers op hun horloges kijken. Ze hebben gelijk, we zijn al te laat; het vliegtuig had al een kwartier in de lucht moeten zijn. Maar dan eindelijk zit iedereen en taxiet het vliegtuig richting opstijgbaan. De vakantie kan beginnen!
================================================