Ons supersonisch koffiezetapparaat had al na drie weken de geest gegeven. Via email deden wij ons beklag hierover bij de Duitse leverancier. Die gaf ons meteen de mogelijkheid om het onwillige geval terug te sturen. Het bedrijf zou kijken of het hersteld kon worden of dat wij in aanmerking kwamen om een vervanger te krijgen. Voor de ter postbezorging kregen wij via email een document wat geprint diende te worden. Het bleek een vel wat in twee geknipt moest worden: een deel met drie barcodes en een uitgebreide instructie. De drie barcodes moesten aan het te verzenden pakket worden geplakt.
Op het postkantoortje nam de dienstdoende mevrouw het pakketje met het apparaat in ontvangst en daarna de handleiding. Voortvarend legde ze de handleiding terzijde en scande de bovenste barcode.
"Niks", mompelde ze. "Weer niks", volgde na de tweede scan. "Hmm, de computer zegt dat hij deze barcode niet herkent, hij is niet ingevoerd. Dat wordt moeilijk..."
Mijn vrouw bood aan om de instructie voor te lezen. Dat was de eer van de postbeambte te na en ze begon de kleine lettertjes hardop te lezen: "Eerst wegen, dan het land kiezen, dan de zipcode invoeren, dan de barcode scannen. Hoera! Jullie hebben geluk."
We keken elkaar even aan, bedankten de postmevrouw uitvoerig en besloten ons succes met een cappuccino met appeltaart te vieren. Boften wij even!
=================================================
No comments:
Post a Comment