Saturday 1 January 2011

Oudjaarsavond 2010

We vreesden een beetje aan de late kant te zijn toen we aan kwamen bij de Cidershed in Norwich.
Dat viel erg mee. Er waren een paar kleine groepjes mensen, de dj was nog aan het knoeien met de electriciteit en de boxen. Gelukkig waren onze vrienden Jo en Pete al wel aanwezig. Ze hadden al een stevige pint voor hun neus staan. Wij volgden dit goede voorbeeld.



Ryan, de uitbater, zat naast een groepje dames van middelbare leeftijd te kletsen. Het bleek dat het eerste rondje van hem kwam. Ik proostte naar hem, maar betwijfel of hij het zag. Hij was druk bezig zijn toekomst zonder de pub te overdenken met de dames. Zijn vrouw voegde zich bij dit groepje nadat ze wat hapjes had klaargezet.

Inmiddels kwamen steeds meer mensen binnen. Het viel me op dat dit niet de gewone klanten waren. Het had waarschijnlijk te maken met de dj. Zijn muziek startte vrij kort daarop.
Ik had wat anders verwacht. Hij speelde een soort zompige reggae, waar op het eerste gehoor kop nog staart aan zat. Normaal maakt reggae mij vrolijk, maar dit was erg depressieve muziek. Vreemd.
Uiteindelijk bleef hij dit soort muziek spelen tot 12 uur.

Sommige nieuwe gasten zagen er prachtig uit, mooie uitgaanskledij. Ik voelde me er soms een beetje boertig uitzien, maar gelukkig hadden de meeste ouderen niet veel anders aan dan ik. Een groepje kwam binnen met zeer aparte mutsen, met vissebekken of pinguinsnavels. Ik zag zelfs een draakje. Dat vrolijkte de boel weer wat op. Inmiddels hadden we al gehoord dat de Cidershed nieuwe stijl gewoon doorgaat met het brengen van live muziek. Geen zorgen dus!

Kwart voor twaalf kwam Ryan een fles champagne brengen aan ons groepje. Erg prettig!
Ik kweet mij van de belangrijke taak om de fles open te maken. Ik schonk de bijgeleverde 4 glaasjes vol zodat we klaar zouden zijn voor het ultieme moment: 12 uur!
De glaasjes zette ik voor iedereen aan ons tafeltje neer...
Behalve de laatste. Die ging om en even later dreven fototoestellen en mobiele telefoons in de heerlijke drank.
De apparaatjes werden gelukkig gered en Jo veroverde warempel een nieuw glaasje.



We waren precies op tijd klaar om te proosten op het nieuwe jaar. Iedereen omhelsde elkaar en Jo en Pete knalden met hun poppers. Dit zijn een soort kartonnen kokertjes gevuld met confetti. Ze springen open en de rommel daalt dan op je neer.
Natuurlijk moest ik bellen naar Nederland, de hele familie zat daar bij elkaar en we konden dus elkaar iets toeroepen. De galm van het invalidentoilet voorkwam dat ik ook maar iets volledig kon verstaan.

De muziek was veranderd in disco uit de jaren tachtig. Dat werd dus meebleren geblazen en de jeugd zette hem op een dansen. De champagne was inmiddels op en dus kon ik weer eens op pad voor een pint.
Het barmeisje gaf me een paar klapzoenen voor ze wilde horen wat ik wenste. Ik wenste Ryan het allerbeste voor het nieuwe jaar. Ik nam de gelegenheid te baat om eens te vragen wat zijn plannen waren voor na de sluiting. Hij mompelde iets en ging verderop met een ander praten.

Het barmeisje was niet blij met de rommel op en rond onze tafel. Lachend ging ze mij een standje geven voor het breken van het glaasje en gooide in haar enthousiasme een andere om. Ook die brak. Dit was duidelijk geen Hollands kristal.

Na 1 uur vond de dj dat we weer naar zijn muziek moesten luisteren. Net als voor veel anderen was dit voor ons een goed sein om maar eens op te breken. Er moest nog 20 minuten gelopen worden!

Onderweg passeerden wij The Prince of Denmark. Deze pub is meer gespecialiseerd in gokkers. Er zit niet voor niets een wedkantoor naast. Maar ook de gokkers waren in een goede bui. Een paar buitenstaande rokers wensten ons het beste voor 2011.
Bijna thuis zagen we twee wat onbestemde figuren, eentje leek te zitten. Je weet maar nooit, dus wij staken de weg maar over.
Dichterbij gekomen bleek het wat anders dan het van veraf leek. Een tienermeisje hing tegen een hek aan, zittend op het natte trottoir en haar vriendin probeerde haar weer mee te krijgen. Ze waren duidelijk niet erg fris meer.
De noodzaak om te helpen viel weg toen ik de staande figuur een telefoonnummer zag intoetsen. Er was in ieder geval eentje nog een beetje nuchter.

In onze straat was iedereen blijkbaar al naar bed, alleen in ons huis was het licht aan.
En toen we binnenkwamen bleek ik ook de verwarming niet te hebben uitgedaan. Het was heerlijk binnenkomen.
Het Nieuwe Jaar was begonnen!
===================================================================

No comments:

Post a Comment